Ποιήματα που γράφτηκαν για την παρουσίαση προγράμματος για τον κύκλο του νερού και την προστασία των υδάτινων πόρων και του περιβάλλοντος γενικότερα, στην καλοκαιρινή γιορτή του νηπιαγωγείου Φαρακλάτων (2011) με τροποποιήσεις-προσθήκες σύμφωνα με τις ανάγκες του φετινού τμήματος (2018).
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Η παραπάνω εικόνα (πηγή: pinterest) μπορεί να χρησιμοποιηθεί για εξώφυλλο ή για να μπει το κείμενο μέσα στη σταγόνα και να εκτυπωθεί σε Α4 που θα γίνει ρολό.
Κείμενο πρόσκλησης
Μία γιορτή ετοιμάσαμε
και θέλουμε να ‘ρθείτε
σ’ αυτή μας την παράσταση
όλοι για να μας δείτε.
Για το πολύτιμο νερό
ποιήματα θα πούμε
και με τραγούδι και χορό
θ’ αποχαιρετιστούμε.
Να κλείσει όμορφα η χρονιά
στο πρώτο μας σχολείο
που πάντα θα θυμόμαστε:
το νηπιαγωγείο!
[Σκηνικό σε 2 επίπεδα, κάτω η θάλασσα με λωρίδες μπλε πανιού και πάνω ο ουρανός με σύννεφα σε γαλάζιο φόντο. Πίσω από ένα σύννεφο "κρύβουμε" το ουράνιο τόξο]
ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Σήμερα σας καλέσαμε στην τάξη μας να 'ρθείτε
και όσα ετοιμάσαμε να δείτε, να χαρείτε.
Το θέμα μας είναι το νερό, το πόσιμο και το αλμυρό.
Ο κύκλος του, η αξία του, μα και η σημασία του.
Με τη μικρή γιορτούλα μας κλείνει αυτή η χρονιά.
Ας είναι πάντα για όλους μας μια ανάμνηση γλυκιά!
Εισαγωγή: Είσοδος σταγόνων που χορεύουν ανάμεσα στις λωρίδες του μπλε πανιού της θάλασσας και μετά τις κουνούν σχηματίζοντας κύματα (μουσική: "Κύματα" του Σπανουδάκη).
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΤΑΓΟΝΩΝ
Υδρογόνο κι οξυγόνο τα στοιχεία του νερού
που ενωθήκαν για να γίνει και το βρίσκουμε παντού.
Θάλασσες μ' αλμυρό νερό, ποτάμια και λίμνες με γλυκό,
σύννεφα με υδρατμούς που βρίσκονται στον ουρανό.
Κι αν ακόμα δεν το βλέπεις, αυτό βρίσκεται παντού!
Είναι ένα μεγάλο μέρος καθενός οργανισμού.
Κάθε ένα φυτό και δέντρο, ζώο, ψάρι και πουλί
και το ανθρώπινό μας σώμα, από νερό έχει φτιαχτεί.
Πιο πολύτιμο απ' όλα τ΄αγαθά πάνω στη Γη
είναι το νερό και πρέπει ο κύκλος του να προστατευθεί.
Οι σταγόνες γονατίζουν στη "θάλασσα" και εμφανίζεται στον "ουρανό" ο ήλιος με τις αχτίδες (μουσική: Edvard Grieg "Morning Mood").
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΗΛΙΟΥ - ΑΧΤΙΔΩΝ
ΗΛΙΟΣ: Είμαι ο ήλιος ο λαμπρός, πηγή ζωής, πηγή φωτός.
Από μένα καθετί παίρνει ζωή πάνω στη Γη.
ΑΧΤΙΔΕΣ:
Του ήλιου αχτίδες λαμπερές, φωτίζουμε τη Γη
και σ' όλους τους οργανισμούς δίνουμε υγεία και ζωή.
Ο κόσμος σαν μας έβλεπε παλιότερα χαιρόταν
και, για να είναι υγιής, έβγαινε και λιαζόταν.
Μα τώρα ανεπιθύμητες έχουμε πλέον γίνει
χωρίς να είναι για αυτό δική μας η ευθύνη.
Από τα καυσαέρια το όζον λιγοστεύει
της Γης η ασπίδα τρύπησε και τώρα κινδυνεύει.
Όμως, εκτός από το φως και τη θερμότητά μας,
είναι στον κύκλο του νερού σπουδαία η δουλειά μας.
ΟΛΕΣ ΜΑΖΙ: Τις στάλες εξατμίζουμε, τις κάνουμε ελαφριές
για να ξαναποτίσουνε τη Γη με τις βροχές.
Οι αχτίδες κουνούν κίτρινες κορδέλες πάνω από τη θάλασσα και οι σταγόνες σηκώνονται αργά και χορεύοντας ανεβαίνουν στον ουρανό (μουσική: Yanni, "Until the last moment).
Στη συνέχεια εμφανίζεται ο άνεμος τρέχοντας, φυσά τις σταγόνες κι αυτές δείχνοντας ότι κρυώνουν μαζεύονται όλες μαζί σε κύκλο με την πλάτη προς τα έξω ενώ οι αχτίδες κάνουν κύκλο γύρω από τον ήλιο, ώστε τα λευκά φορέματα όλων να δίνουν την αίσθηση των σύννεφων (μουσική: Χατζηδάκις, "Όταν έρχονται τα σύννεφα").
ΑΝΕΜΟΣ
Είμαι εγώ ο άνεμος που ήρθα να παγώσω
τις σταγονίτσες υδρατμού και να τις συμπυκνώσω.
Σύννεφα να σχηματιστούν, τον ουρανό να κρύψουν,
χιόνι, χαλάζι και βροχή πάνω στη Γη να ρίξουν.
Ο άνεμος τρέχει ξανά φυσώντας τις σταγόνες (μουσική: "Storm", Vanessa Mae). Οι σταγόνες "πέφτουν" μία-μία στο πλάι του σκηνικού και σχηματίζουν μια γραμμή η μία πίσω από την άλλη (μουσική: Χατζηδάκις, "Βροχή"). Μια σταγόνα μένει στον ουρανό.
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ
Άνεμε, φύσηξε ξανά -ίσα που προλαβαίνω-
αραίωσε τα σύννεφα -αρχίζω να βαραίνω.
Στη Γη και πάλι πριν βρεθώ, τον ήλιο θά 'θελα να δω!
Πάνω μου να καθρεφτιστεί κάθε λαμπρή του αχτίδα,
το ουράνιο τόξο να φανεί, που φέρνει την ελπίδα.
Ο άνεμος φυσά τα "σύννεφα" που κρύβουν τον ήλιο και εμφανίζονται στη σκηνή τα παιδιά-χρώματα. Χορεύουν όλα (αχτίδες, σταγόνα, χρώματα) ζευγαρωτά βαλς (μουσική: Χατζηδάκις, "Το βαλς των χαμένων ονείρων").
Η σταγόνα "πέφτει" και τα χρώματα φτιάχνουν ένα τόξο.
ΧΡΩΜΑΤΑ (όλα μαζί)
ΧΡΩΜΑΤΑ (όλα μαζί)
Είμαστε χρώματα γνωστά, της ίριδας κι είμαστε εφτά.
Απ΄τον ήλιο ξεπηδούμε και στο ουράνιο τόξο ζούμε.
ΜΟΒ: Είμαι εγώ το μοβ το χρώμα, λένε απ' όλα πιο ψυχρό,
μα, είναι μοβ τα πιο ωραία τα λουλούδια στον αγρό.
ΜΠΛΕ: Μπλε με έχουν ονομάσει και είμαι χρώμα βασικό,
χίλιες αποχρώσεις παίρνω στο θαλασσινό νερό.
Θα με δείτε τη σημαία της Ελλάδας να στολίζω
και στον κόσμο των χρωμάτων τη γαλήνη συμβολίζω.
ΓΑΛΑΖΙΟ: Ο ουρανός μ' έχει ζηλέψει και το χρώμα μου έχει πάρει
για να έχει όλη η μέρα λίγη απ' τη δική μου χάρη,
Κι αν ακόμα έστω κι ένας από σας δεν το 'χει βρει
τ' όνομά μου είναι γαλάζιο, γαλανό ή θαλασσί.
ΠΡΑΣΙΝΟ: Την ελπίδα συμβολίζω στις ψυχές μα και στη φύση
και η άνοιξη μ' εμένα τα φυτά έχει χρωματίσει.
Μα, αν θες ζωγραφισμένο να με βλέπεις στο χαρτί,
πρέπει να ανακατέψεις μπλε με κίτρινο μαζί.
ΚΙΤΡΙΝΟ: Κίτρινο είναι τ' όνομά μου, κίτρινο είναι το φεγγάρι,
κίτρινο το καναρίνι που λαλεί με τόση χάρη.
Και την κίτρινη τη γύρη που ομορφαίνει τα λουλούδια
τριγυρίζουν και μαζεύουν μέλισσες και πεταλούδια.
ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ: Μία κίτρινη σταγόνα με μια κόκκινη μαζί
όταν τις ανακατέψεις φτιάχνεις το πορτοκαλί.
Μανταρίνια, πορτοκάλια και λουλούδια στον αγρό
το δικό μου έχουν διαλέξει χρώμα ωραίο, ζωηρό.
ΚΟΚΚΙΝΟ: Απ' τα χρώματα που υπάρχουν είμαι εγώ το πιο θερμό!
Το αίμα έχω χρωματίσει και παντού ζωή σκορπώ.
Είμαι χρώμα του κινδύνου και της φλόγας στη φωτιά,
κόκκινες οι παπαρούνες κι η αγάπη στην καρδιά.
Οι σταγόνες προχωρώντας σε γραμμή και κρατώντας από πάνω τους μια μεγάλη λωρίδα μπλε οργαντίνας σχηματίζουν το ποτάμι και κάνουν μια διαδρομή πριν καταλήξουν στη θάλασσα (μουσική/τραγούδι: Δήμητρα Δουμένη & Φωτεινή Δάρρα, "Στου καιρού τη ζυγαριά" μόνο το πρώτο κουπλέ).
Κατόπιν, με μουσική υπόκρουση το ορχηστρικό κομμάτι του προηγούμενου τραγουδιού, συγκεντρώνονται όλα τα παιδιά μαζί.
Τραγούδι: "Η πιο όμορφη θάλασσα", Χικμέτ/Θ. Μικρούτσικος/Μ. Δημητριάδη
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΔΑΤΙΝΟΥΣ ΠΟΡΟΥΣ
Πρέπει όλοι σας ν' αλλάξετε λιγάκι τη ζωή σας
αν θέλετε νά 'χει νερό να πιει και το παιδί σας.
Στη μόλυνση της θάλασσας, στη ρύπανση του αέρα
όλοι μας συνεισφέρουμε λιγάκι κάθε μέρα.
Κι έτσι, το πόσιμο νερό όλο και λιγοστεύει
κι ο γαλανός πλανήτης μας, σιγά-σιγά, στερεύει.
Θα πούμε νεράκι το νερό, όπως στην παροιμία,
γι' αυτό τη χρήση του νερού κάντε με οικονομία.
Γεμάτες οι πισίνες σας μην είναι όλο τον χρόνο.
Τους κήπους να ποτίζετε τη νύχτα πρέπει μόνο.
Μπαλκόνι, αυτοκίνητο, βεράντα και αυλή
μην πλένετε με λάστιχο. Είναι υπερβολή!
Είναι ευθύνη καθενός συνήθειες ν' αλλάξει
και ένα μέλλον όμορφο για τα παιδιά να φτιάξει.
Μην πείτε "από αύριο". Σήμερα ξεκινήστε!
Της φύσης φίλοι γίνετε κι ευτυχισμένοι ζήστε.
Τραγούδι: "Άρνηση", Σεφέρης/Θεοδωράκης.
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ
Με τη μουσική-καραόκε από το τραγούδι "Ρίτα-Ριτάκι" (Αδελφοί Κατσιμίχα) τραγουδάμε τους παρακάτω στίχους
Εισαγωγή: Παλεύει το ποτάμι στη θάλασσα να βγει
και το νερό γυρεύει τον δρόμο του να βρει.
Το κύμα ψάχνει νά 'βρει την άκρη του γυαλού
κι εμείς για τον Σεπτέμβρη, που πάλι θ' ανταμώσουμε,
δίνουμε ραντεβού.
1ο κουπλέ: Αρχίζουν οι διακοπές και κλείνουν τα σχολεία
και όλοι μας θ' αφήσουμε τις τσάντες, τα θρανία.
Στη θάλασσα θα τρέξουμε να κάνουμε μπανάκια,
στην αμμουδιά να φτιάξουμε πύργους με κουβαδάκια.
Ρεφρέν: Λέμε αντίο στην τσάντα στο θρανίο.
Λέμε αντίο στο πρώτο μας σχολείο.
Λέμε αντίο στο νηπιαγωγείο.
2ο κουπλέ: Αυτά που ονειρευόμασταν ολόκληρο χειμώνα,
τότε που μας ξυπνούσανε πριν ξημερώσει ακόμα,
τώρα θα βγουν αληθινά στα όμορφα ακρογιάλια
και το σχολειό θα βλέπουμε μονάχα με τα κιάλια.
Ρεφρέν: Λέμε αντίο στην τσάντα στο θρανίο.
Λέμε αντίο στο πρώτο μας σχολείο.
Λέμε αντίο στο νηπιαγωγείο.
Κ Α Λ Ο Κ Α Λ Ο Κ Α Ι Ρ Ι ! ! !
